"Provocerende" kunst verboden
Rotterdam. Over drie kunstwerken die komend weekeinde tijdens een Open Atelierroute in Rotterdam te zien zouden zijn, is ophef ontstaan. Deelgemeente Charlois heeft drie van de ongeveer tachtig kunstwerken verboden, omdat ze die provocerend vindt. De deelgemeente is bang dat de kunstwerken in de periode van ramadam heftige reacties oproepen, terwijl de gemeente juist bezig is iedereen te verbroederen.
De kunstenaars vinden dit jammer, maar passen hun werk nu aan. De provocerende delen halen ze eruit. Het gaat om de werken "Jihad", "Everybody can be famous" en "Iconen 2002-2006". Op het eerste stuk is een Nederlandse vlag te zien, met daarop het woord "Jihad". Het tweede omstreden werk is een portret van Anne Frank met daaronder de tekst: Everybody can be famous. "Iconen 2002-2006" is een herdenkplaats, waar allemaal foto's te zien zijn van ondermeer Pim Fortuyn en Theo van Gogh.
(bron: nrc.next, 13-10-2006)
Open Atelierroute Charlois 2006 is op 14 en 15 oktober 2006, van 10.00 uur tot 18.00 uur.
> Open Atelierroute Charlois
13 oktober 2006
12 oktober 2006
Co Westerik
"In het eerste grote overzicht van het werk van Co Westerik (1924) sinds 15 jaar, worden, naast grafiek, tekeningen en schilderijen, niet eerder geëxposeerde foto’s getoond, die nauw verwant zijn aan de rest van zijn oeuvre." Tot en met 10 december in het Gemeente Museum Den Haag.
> Co Westerik
> Gemeente Museum Den Haag
> Co Westeric in het NRC
09 oktober 2006
04 oktober 2006
Thomas Huber #1
Thomas Huber: Wohnatelier I (1995). (Met dank aan Bezembinders geïllustreerde Links)
> Thomas Huber
> Bezembinders Geïllustreerde Links
22 september 2006
21 september 2006
Simone de Groot #1
"Nest is a studio installation I made for the Kunstlijn (Open studios Haarlem) 2004. I covered my entire studio in white fiberfill, on a wire frame. The fabric softened all light and sound and created an unwordly atmoshpere. It is an expression of what it meant to me to open up my studio to the public. Everything in the studio, including the personal stuff, was taken from sight by the installation. The visitors unintendedly left their marks in my work. Their shoes and hands and drinks soiled my perfect white space. Letting lots and lots of people into your studio during a weekend like the Kunstlijn can be an invasion of one's privacy. This installation is also a statement on the meaning of a studio to me as an artist. It is a warm nest, a place for retreat, a place to work concentrated in absolute seclusion. The white space also stands for a tabula rasa, the white piece of paper from which anything can happen."
> Simone de Groot
19 september 2006
18 september 2006
Jacobien de Rooij #1
Werk van haar is te zien bij de tentoonstelling "Misschien zal het vannacht gaan regenen" bij W139 in Amsterdam (van 19 sept t/m 15 okt).
> Jacobien de Rooij
> W139
17 september 2006
Rémy Zaugg #3
Interieur van het atelier van Rémy Zaugg, ontworpen i.s.m. architecten Herzog en De Meuron.
14 september 2006
Rémy Zaugg #2
Het atelier van Rémy Zaugg. Mede architecten Herzog en De Meuron zijn ook verantwoordelijk voor Tate Modern in Londen.
> Tate Modern
13 september 2006
Rémy Zaugg #1
Het atelier van Rémy Zaugg in Mulhouse, ontworpen door hemzelf in samenwerking met architecten Herzog & De Meuron (1995).
06 september 2006
20 juli 2006
Maarten Ploeg
Het atelier van Maarten Ploeg aan de Sloterkade in 1994. Uit het boekje "Ploeg is O.K."
> Maarten Ploeg
29 juni 2006
24 juni 2006
23 juni 2006
Lois Renner #1
Lois Renner: Die Lösung, 2002.
In het werk van Lois Rennner is het atelier werkplek, inspiratiebron, model, installatie, thema en kunstwerk tegelijk.(dank aan Bezembinders Illustrated Links)
> Lois Renner
> Bezembinders Illustrated Links
12 juni 2006
05 juni 2006
31 mei 2006
Dafen
"Schilder maakt tien Zonnebloemen per dag"
"In het dorpje Dafen vervaardigen kunstschilders goedkope olieverfschilderijen. Zij maken onder andere legale replica's van klassieke kunstwerken."
"Van Gogh, Da Vinci, Klimt of Dali, schilders in het zuiden van China draaien er hun hand niet voor om. Het district Longgan staat bekend als het Hollywood van de olieverf. Naar schatting voorzien in deze regio zo'n 20.000 schilders, kunstenaars en leerlingschilders in hun levensonderhoud met het namaken van wereldberoemde schilderijen."
"In de groezelige straatjes van Dafen, een buitenwijk van de stad Shenzhen, bevinden zich zo'n 300 galerieën en wonen 3.000 kunstschilders die zich hebben toegelegd op het kopiëren van klassieke schilderijen. De schilderijen zijn nauwelijks van echt te onderscheiden. Maar de handel in replica's is legaal wanneer de intelectuele eigendomsrechten zijn vrijgegeven, vertelt Jeroen van den Brande, advocaat bij Loyens en Loeff en gespecialiseerd in intellectueel eigendomsrecht. 'Het auteursrecht eindigt zeventig jaar na de dood van een auteur. Vanaf dat moment mag je schilderijen kopiëren. Het moet wel duidelijk zijn dat het om een kopie gaat.' Het laten namaken van Van Goghs Zonnebloemen of Da Vinci's Mona Lisa is dus volkomen legaal. De Chinese vakschilders maken daar handig gebruik van. Een ervaren schilder maakt zonder moeite tien Zonnebloemen per dag. Afhankelijk van de kwaliteit van het materiaal en de verf wordt zo'n replica voor een bedrag tussen de 10 en 15 euro verkocht, terwijl een Chinese schilder ongeveer 7,50 euro per dag verdient. Een lucratieve handel dus."
(Uit: NRC, vrijdag 26 mei. Tekst: Brenda Peeters, foto: Vincent Mentzel)
30 mei 2006
Michaplast #2
"144 landschapjes per dag" (vervolg)
"Ik mocht een voorbeeld uitkiezen en ik koos een echt Hollands landschap: links een kapmolen aan een plas, rechts bomen en rietpluimen en ervoor een roeibootje waarin een hengelaar zat te vissen. In het midden een open ruimte; je keek over het water en in de verte zag je het silhouet van een dorp, de horizon met bomen en een spits kerktorentje. De eerste dag besteedde ik uitsluitend aan de wolkenlucht. Niet zo eenvoudig, maar na lang experimenteren lukte mij luchten à la Voerman te maken (Jan Voerman, kunstschilder, leefde van 1875 tot 1941 en was bekend door zijn aquarellen en schilderijen: landschappen met vaak prachtige wolkenluchten en door de Verkadeplaatjes). Ten slotte kreeg ik grote behendigheid in het schilderen van wolken - ze dreven zo te zeggen van het paneel af - en in het halen van een produktie van 36 per dag. Een kwartje per stuk, negen gulden per dag, voor die tijd niet eens zo'n slecht dagloon.
Wij schilderden zoals andere mensen breien of aardappelen schillen, en voerden levendige gesprekken. De kunst was ook 36 keer dezelfde dingen in dezelfde kleur te maken, zodat je maar één keer hoefde te mengen. Dat gaat vervelen en ik vroeg en kreeg toestemming een stilleven naar eigen idee te maken: een witte porseleinen fruitschaal op sierlijke voet, groene peren, blozende appels, een citroen en een tros blauwe druiven erop en dit tegen de achtergrond van een fluwelen lap. Dat waas op die druiven en de stofuitdrukking van het fluweel waren moeilijk weer te geven en het kostte mij een half dagloon om het te krijgen.
Als de schilderijtjes droog waren, werden ze in een ander lokaal in lijsten getikt en vakkundig in kisten gepakt. voor zover wij wisten gingen ze dan naar Beieren, Oostenrijk en Westfalen."
(Uit: "Waar Het Gebeurde", Jan Willem Holsbergen (tekst) en Sjoerd Holsbergen (foto's))
"Ik mocht een voorbeeld uitkiezen en ik koos een echt Hollands landschap: links een kapmolen aan een plas, rechts bomen en rietpluimen en ervoor een roeibootje waarin een hengelaar zat te vissen. In het midden een open ruimte; je keek over het water en in de verte zag je het silhouet van een dorp, de horizon met bomen en een spits kerktorentje. De eerste dag besteedde ik uitsluitend aan de wolkenlucht. Niet zo eenvoudig, maar na lang experimenteren lukte mij luchten à la Voerman te maken (Jan Voerman, kunstschilder, leefde van 1875 tot 1941 en was bekend door zijn aquarellen en schilderijen: landschappen met vaak prachtige wolkenluchten en door de Verkadeplaatjes). Ten slotte kreeg ik grote behendigheid in het schilderen van wolken - ze dreven zo te zeggen van het paneel af - en in het halen van een produktie van 36 per dag. Een kwartje per stuk, negen gulden per dag, voor die tijd niet eens zo'n slecht dagloon.
Wij schilderden zoals andere mensen breien of aardappelen schillen, en voerden levendige gesprekken. De kunst was ook 36 keer dezelfde dingen in dezelfde kleur te maken, zodat je maar één keer hoefde te mengen. Dat gaat vervelen en ik vroeg en kreeg toestemming een stilleven naar eigen idee te maken: een witte porseleinen fruitschaal op sierlijke voet, groene peren, blozende appels, een citroen en een tros blauwe druiven erop en dit tegen de achtergrond van een fluwelen lap. Dat waas op die druiven en de stofuitdrukking van het fluweel waren moeilijk weer te geven en het kostte mij een half dagloon om het te krijgen.
Als de schilderijtjes droog waren, werden ze in een ander lokaal in lijsten getikt en vakkundig in kisten gepakt. voor zover wij wisten gingen ze dan naar Beieren, Oostenrijk en Westfalen."
(Uit: "Waar Het Gebeurde", Jan Willem Holsbergen (tekst) en Sjoerd Holsbergen (foto's))
29 mei 2006
Michaplast #1
"Als ik het nummer niet had onthouden, zou ik die plek nooit hebben teruggevonden. Het poortje dat toegang gaf tot een soort fabrieksgebouw achter de huizenrij is er niet meer. De huizen zelf ook niet en ook de fabriek is spoorloos verdwenen. Toch wás het hier, het atelier waar wij met een man of 20 ieder 36 schilderijen per dag maakten. Voor de weduwe Michael die haar zaakje de naam Michaplast had gegeven. Zij moet een joodse dame zijn geweest, want het bedrijf werd toegewijd geleid door ene mijnheer Goels. Hoewel hij er gojser dan gojs uitzag was hij "goed", ondanks zijn lichtblonde haar, blauwe ogen en brede schouders én zijn lengte. Hij leek zó weggestapt uit de etalage van een herenmodezaak.
Om in godsnaam nog iets te verdienen beschilderden mijn vrienden en ik broches, van houten knopen gemaakt, een speld aan de achterkant, en tegels. Een heel karwei, die loodzware tegels in een koffer ophalen en beschilderd weer terugbrengen. Om de waterverf op het gladde glazuur te laten pakken moest je een paar druppeltjes ossegal mengen in het water waarmee je de verf verdunde. Wanneer een rijtje tegels klaar was, spoot je er met een mondspuitje een laagje celluloselak overheen. Van de peerdropsachtige geur moest ik altijd even hoesten. Dit werk kende ik. Maar hoe ging dat met schilderijen? Daar komt meer bij kijken.
Ik kwam in een ruimte, het best te vergelijken met een gymnastieklokaal van een school. De bekende geur van verf en peut. De verf kwam niet uit tubes, maar uit literbussen. Penselen en kwasten werden niet verstrekt, daar moest je zelf voor zorgen. Ze zetten een rekje voor mij neer waar 36 triplex paneeltjes, een laagje grondverf erop, in konden staan - een centimeter van elkaar zodat ze elkaar niet raakten."
(Uit: "Waar Het Gebeurde", Jan Willem Holsbergen (tekst) en Sjoerd Holsbergen (foto's))
23 mei 2006
21 mei 2006
Jiri Georg Dokoupil #2
"In het najaar van 1987 gooide Dokoupil maar weer eens wat briketten in de grotoe gietijzeren kachel die zijn Keulse atelier ternauwernood verwarmde. Ik zat er urenlang bij hoe een broodmagere Spanjaard hem de les las over zijn foutieve kleurgebruik. Alfonso was namelijk een astroloog en om ons heen stonden bijna voltooide schilderijen met tekens van de dierenriem. Daar moesten groene accenten, hier moest een punt van een staart rood, hoe kon dat teken nu zo onevenwichtig blauw zijn, en een vuurteken zonder gouden vlekken was ondenkbaar!
Alfonso, de enige zelfverklaarde macrobioot die ooit voor mijn ogen een heel pakje Ducados-sigaretten oprookte, wist niet van ophouden. Dokoupil ondertussen liep met kwasten en potjes verf van het ene schilderij naar het andere om de acceptabele suggesties te verwerken. Over de onacceptabele invallen van Alfonso werd lang en vinnig getwist. De schilder die het welbehagen van het oog verdedigde tegenover zijn verbeten adviseur, die oreerde over de eisen van de kleurensymboliek. Altijd weer verzon Dokoupil een speelse oplossing, die op beider instemming kon rekenen.
Voor Dokoupil was de astrologie een helder en ordelijk sprookje. Oud en esoterisch, maar tegelijkertijd populair en vluchtig. Iedere serie die de schilder maakte kon je opvatten als een schilderkunstige expeditie, zei ik tegen hem, de ene keer was het een 'cover' van kunsthistorische traditionals, een andere keer het uitproberen van een concept of een techniek. Maar waar was hij met al die expedities nu op uit?
Toen ik die vraag had gesteld dacht hij lang na en zei toen, opvallend zachtjes: 'Pleasure'."
Dirk van Weelden in "Elke wolk is een weg", uitgegeven door het Centraal Museum in 2002.
Alfonso, de enige zelfverklaarde macrobioot die ooit voor mijn ogen een heel pakje Ducados-sigaretten oprookte, wist niet van ophouden. Dokoupil ondertussen liep met kwasten en potjes verf van het ene schilderij naar het andere om de acceptabele suggesties te verwerken. Over de onacceptabele invallen van Alfonso werd lang en vinnig getwist. De schilder die het welbehagen van het oog verdedigde tegenover zijn verbeten adviseur, die oreerde over de eisen van de kleurensymboliek. Altijd weer verzon Dokoupil een speelse oplossing, die op beider instemming kon rekenen.
Voor Dokoupil was de astrologie een helder en ordelijk sprookje. Oud en esoterisch, maar tegelijkertijd populair en vluchtig. Iedere serie die de schilder maakte kon je opvatten als een schilderkunstige expeditie, zei ik tegen hem, de ene keer was het een 'cover' van kunsthistorische traditionals, een andere keer het uitproberen van een concept of een techniek. Maar waar was hij met al die expedities nu op uit?
Toen ik die vraag had gesteld dacht hij lang na en zei toen, opvallend zachtjes: 'Pleasure'."
Dirk van Weelden in "Elke wolk is een weg", uitgegeven door het Centraal Museum in 2002.
19 mei 2006
Jiri Georg Dokoupil #1
Dokoupil bespat een pigmentschilderij met water, Praag (februari 2002). (foto: Marja Bosma)
18 mei 2006
Mapping the Studio #7
Atelier van lieshout, Slave City.
Tot 20 augustus te zien in het Stedelijk Museum CS, in het kader van de tentoonstelling Mapping the Studio.
> Stedelijk Museum CS
17 mei 2006
Mapping the Studio #6
John Bock, Salon de Béton (2005).
Tot 20 augustus te zien in het Stedelijk Museum CS, in het kader van de tentoonstelling Mapping the Studio.
> Stedelijk Museum CS
16 mei 2006
Mapping the Studio #5
Daniel Buren, tot 20 augustus te zien in het Stedelijk Museum CS, in het kader van de tentoonstelling Mapping the Studio.
> Stedelijk Museum CS
15 mei 2006
Mapping the Studio #4
Jan Dibbets, Perspective Correction - My Studio II (1969).
Tot 20 augustus te zien in het Stedelijk Museum CS, in het kader van de tentoonstelling Mapping the Studio.
> Stedelijk Museum CS
14 mei 2006
Mapping the Studio #3
Andy Warhol en de Factory.
Tot 20 augustus te zien in het Stedelijk Museum CS, in het kader van de tentoonstelling Mapping the Studio.
> Stedelijk Museum CS
13 mei 2006
Mapping the Studio #2
Bruce Nauman, Mapping the Studio I – All Action Edit (Fat Chance John Cage) (2002).
Tot 20 augustus te zien in het Stedelijk Museum CS, in het kader van de tentoonstelling Mapping the Studio.
> Stedelijk Museum CS
12 mei 2006
Mapping the Studio #1
Deze thematentoonstelling laat zien hoe kunstenaars zich verhouden tot hun eigen werkomgeving, het atelier. Een accent ligt op kunstwerken uit de periode 1965 – 1975, toen veel kunstenaars de beslotenheid van het traditionele atelier verlieten.
Vanaf vandaag tot 20 augustus in het Stedelijk Museum CS.
Met John Bock, Daniel Buren, Tacita Dean, Jan Dibbets, Mierle Laderman Ukeles, Atelier van Lieshout, Gordon Matta-Clark, Robert Morris, Otto Mühl, Bruce Nauman, Marthe Rosler, Gregor Schneider, Gerry Schum, Richard Serre, Robert Smithson, Rirkrit Tiravanija & The Land Foundation en Andy Warhol.
> Stedelijk Museum CS
11 mei 2006
Hans Hartung #1
> Fondation Hans Hartung et Anna-Eva Bergman
> Hans Hartung
07 mei 2006
06 mei 2006
Karel Appel
Karel Appel overleed afgelopen woensdag.
27 april 2006
Maurice Braspenning
> Maurice Braspenning
> Schoolbordtekeningen
> Galerie Dubbelbee
20 april 2006
19 april 2006
07 april 2006
"Het atelier van"
Een mooie serie atelierfoto's via trendbeheer. De serie groeit nog steeds.
> "Het atelier van" archief
> trendbeheer
> "Het atelier van" archief
> trendbeheer
02 april 2006
31 maart 2006
30 maart 2006
22 maart 2006
17 maart 2006
16 maart 2006
13 maart 2006
12 maart 2006
10 maart 2006
07 maart 2006
Marc Mulders
Werk van Marc Mulders is te zien in de Hallen in Haarlem vanaf 11 maart t/m 5 juni en in het Armando Museum in Amersfoort vanaf 11 mei t/m 8 oktober.
> Marc Mulders
> De Hallen
> Armando Museum
05 maart 2006
04 maart 2006
02 maart 2006
01 maart 2006
Robert Motherwell #6
Robert Motherwell legt de laatste hand aan Reconciliation Elegy (februari 1978).
28 februari 2006
Abonneren op:
Posts (Atom)