Marjolijn van den Assem in haar atelier, 2016(?)
"‘Vroeger bevond mijn atelier zich in een kast onder de trap, dat was overzichtelijk. Toen ik in mijn huidige atelier opeens de ruimte had, voelde dat veel te groot, ik had behoefte aan een schuilplaats. ‘Ik moet een tent bouwen,’ dacht ik.’ Naar die absolute geborgenheid is Marjolijn van den Assem nog steeds op zoek. Hoewel de kans klein is dat er zomaar iemand binnenwandelt in haar atelier op de eerste verdieping, zijn er aan de binnenkant van haar atelierdeur twee grendels bevestigd; de buitenwereld moet buiten blijven.
Aan de wanden hangen penselen en Chinese kwasten in de meest fantastische vormen en formaten. En op alle wanden tekeningen in inkt, potlood en krijt; klein, groot en soms ruimtelijk, gevouwen, uitgesneden. Het uitzicht van het raam wordt grotendeels geblokkeerd door stapels boeken op een werktafel, waarvan veel van de onuitputtelijke nalatenschap van Nietzsche. Aan deze tafel wordt vooral gelezen, tekenen doet Van den Assem op de grond, op handen en voeten, met intense gedrevenheid, onder het bovenlicht aan de andere kant van de ruimte. ‘Tot de uitputting erop volgt.’ Ze haalt enigszins laconiek haar schouders op.
...."
(bron: De Vensterbank, foto's: Jolanda Meulendijks)
> Marjolijn van den Assem
Geen opmerkingen:
Een reactie posten