18 december 2013

Luc Tuymans #3


Luc Tumans in zijn atelier, Borgerhout, België.

"Niet echt flatterend, deze foto. Hij is genomen in mijn atelier in de Van Geertstraat in Borgerhout. De werkruimte is 450 vierkante meter groot en 4,5 meter hoog, en daarnaast is er een grote hal, een douche, een keuken en een bureau. Ik werk hier sinds 2006. Voordien zat ik in een gehuurd appartement wat verderop, dat in het begin ook mijn woonst was. Ik schilderde er in de living - heel ongezond, met al die terpentijn. Ik heb toen veel werk kapotgemaakt door er te lang aan te prutsen, en dingen overschilderd die ik niet had mogen overschilderen. Er was ook geen plaats voor grote werken, daarvoor moest ik naar een andere locatie. Op de dag dat mijn tiende tentoonstelling opende in Zeno X, kreeg ik te horen dat het huis verkocht was aan een Marokkaanse sportvereniging. Ik heb het pand altijd zelf willen kopen en uitbouwen tot een groot atelier, maar de eigenaars dachten dat ik het niet kon betalen, omdat ik kunstenaar ben. Dat was in 2000, toen het toch al redelijk goed ging. Ik mocht uiteindelijk blijven van die vereniging, maar toen het op een bepaald moment binnen begon te regenen en de verwarming het niet meer deed, heb ik beslist mijn eigen ruimte te kopen en die naar mijn hand te zetten. Dat is deze geworden.’

‘Ik werk tentoonstelling per tentoonstelling. Aan elke reeks schilderijen, gaat een maandenlange voorbereiding vooraf: tekeningen en polaroids maken, websites afschuimen, maquettes maken… Daarna worden de werken één voor één geschilderd, altijd op één dag. Dat kan een korte of een lange dag zijn, afhankelijk van mijn scherpte en de hoeveelheid werk. Aan Wonderland, een schilderij van zes meter lang en vier à vijf meter hoog, heb ik bijvoorbeeld van tien uur ’s ochtends tot twee uur ’s nachts gewerkt. Ondanks het feit dat ik al dertig jaar schilder en de trukendoos ken, zijn die eerste uren nog altijd hel. Pas als de eerste contrasten opduiken en het beeld wat in zijn plooi valt, begint het schilderplezier. Die snelheid mag je echter niet meteen zien. Bij een goed schilderij zie je eerst het beeld, dan pas hoe het gemaakt is. Voor velen komen mijn schilderijen op het eerste gezicht redelijk afstandelijk over. Pas als je dichterbij komt, zie je de nervositeit in de borstelstreek." (bron: Music For a New Society, tekst: Michael Ilegems, foto: Charlie De Keersmaecker)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten